M İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

Malkoçoğlu: Kale koruyucusunun oğlu

Malum: Herkesçe bilinen

Manas: Kırgızların ulusal destanı

Mansur: Yardım edilmiş, tanrının yardımıyla galip gelmiş

Manuk: Delikanlı, küçük

Mançer: Yabani kiraz ağacı

Manço: Manda yavrusu

Mançu: Kuzeydoğu Çin´de yaşayan Moğol asıllı halktan olan

Mançuhan: Mançuların hükümdarı

Manga: On kişilik askerî birlik

Mangalay: Binici, süvari

Maruf: Herkesçe bilinen, tanınmış

Mardik: Mücadele eden

Masum: Günahsız, suçsuz

Maşide: Şan ve şeref sahibi

Maşuk: Sevilen, aşık

Maşallah: Tanrının istediği gibi

Matlup: İstenilen, aranılan, talep edilen şey

Matuk: Özgürlüğü bağışlanmış

Mavi: Gökyüzünün rengi.

Mazhar: Bir gerçeğe vakıf olma, onurlanma

Mazlum: Yumuşak, sessiz, zulüm görmüş

Mebus: Gönderilmiş, yollanmış

Mebrur: Hayırlı, beğenilmiş, makbul

Mecdi: Büyüklük, ululuk, şan ve şerefle ilgili

Mecit: Çok ulu, yüce

Mecdut: Talihi açık, mutlu, şanslı kimse

Mecnun: Çıldırmış, deli

Mecittin: Dinin ululuğu, büyüklüğü

Medeni: Uygar, şehirli, terbiyeli, nazik

Medet: Yardım eden

Medayin: Şehirler, kentler

Medih: Övme, övgü

Meftun: Tutkun, gönül yermiş, vurulmuş

Mefhar: Övünme, Övünmeyi gerektiren şey

Mehcur: Uzaklaşmış, ayrılmış

Mehdi: Doğru yolda giden

Mehmet: Aşure ayı, Kutsal

Mehay: Sevgini ölümsüzlüğü

Mehmet Akif: Mehmet, Muhammed isminin Türkçesidir

Mehmet Can: Çok hamt eden, Allah'a çok şükreden kişi

Mehti: Doğru yolu bulan, hidayete eren

Mehmetçik: Türk ulusunun sevgi duygusuyla Türk askerine verdiği ad

Mehip: Heybetli, azametli, aslan

Mekin: Nüfuz sahibi, oturup yerleşen

Mekki: Mekkeli, Mekke’yle ilgili

Melih: Güzel, şirin kişi

Melikşah: Büyük Selçuklu Devleti hükümdarı

Melik: Hükümdar, mal ve güç sahibi kişi

Melen: İşlenmemiş, bakir toprak

Meli: Çılgın aşık

Melikhan: Hükümdar

Melikcan: Hükmeden kişi

Melodi: Belli bir kurala göre yaratılan, kulağa hoş gelen ses dizisi

Memduh: Övülmüş, övülecek

Memati: Ölüm

Memnun: Minnet eden, hoşnut, sevinçli

Memet: Mehmet'in farklı söylenişi

Memik: “Mehmet” adının kısaltılarak söyleniş biçimi

Memiş: Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimlerinden biri

Memo: Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimi

Memun: Korkusuz, tehlikesiz, sağlam

Menderes: Bu akarsuyun ‘S’ şeklindeki yatağı

Menaf: Dağın sivri tepesi

Mengü / Mengi: Ölümsüz, sonsuz

Mengüer: Ölümsüz, yiğit

Mengüç: Yaşlı, ileri yaş

Mengüalp: Ölümsüz yiğit

Mengütaş: Ölümsüz taş

Mengütimur: Ölümsüz ve demir gibi sağlam

Maarif: Bilgi, kültü

Macit: Şan, şeref sahibi, iyi ahlaklı

Macid: Şeref sahibi

Mağrip: Batı, Akşam

Mağrur: Gururlu, Kendine çok fazla güvenen

Mahabat: Eski İran’da tanınmış bir peygamber

Maharet: İş görmeye becerikli, beceri, ustalık, yetenek

Mahmut: Övülmeye değer, hamdolunmuş

Mahir: Becerikli, hünerli

Mahi: Mahveden, yok eden

Mahfi: Gizli, saklı, örtülü

Mahbup: Sevilen, sevilmiş, sevgili

Mahsun: Güçlü, güçlendirilmiş

Mahmut/ Mahmud: Övgüye değer

Mahzun: Kederli, dertli

Mahfuz: Korunmuş, gözetilmiş, gizlenmiş, saklanmış

Mahser: Huy, özellik

Mahsut: Güçlü, güçlendirilmiş

Mahra: Klasik Türk müziğinde bir makam

Mahya: Ramazan ayında camilere ışıkla yazılan yazı, resim

Mahzar: Yüksek makamlı bir kimsenin yanı, huzuru

Mail: İstekli, eğik

Maksut: İstek, niyet, maksat, varılmak istenen yer

Makbul: Alınan kabul olunan

Maksud: Amaç, gaye, maksat

Makal: Söz, kelam, söyleyiş

Maksum: Taksim edilen, bölünmüş

Makul: Akla uygun, mantıklı

Malik: Sahip, efendi

Malkoç: Osmanlıda akıncılar ocağının komutanı

Muammer: Yaşayan

Muaffak: Başarılı olan, başarı kazanan

Muazzam: Çok büyük, saygıdeğer

Muaz: Aziz, izzet sahibi, saygı uyandıran, çok kıymetli, muhterem

Muallim: Öğreten, öğretmen, hoca

Mucip: Neden, icap eden, gereken

Mucit: İcat eden, buluş yapan

Muharrem: Haram kılınmış, ay takviminin ilk ayı

Muhlis: Katıksız, dostluğu içten olan kişi

Muhittin: Dini saran, çevreleyen

Muhsin: Bağışta iyilikte bulunan kişi

Muhammed: İslamiyet peygamberinin ismi

Muhibbi: Sevgi duyan, dost

Muhlis: Katıksız, Saf, Samimi, dost canlısı

Muhiddin/Muhittin: Dini geliştiren, canlandıran

Muğdat: Çorak su

Muhtar: Kendi iradesiyle istediği gibi davranan

Muhar: Pınar, çeşme

Muhammed Kaan: Muhammed; çok övülmüş, hamt edilmiş. Kaan; Çin ve Moğol imparatorlarına verilen isim

Muhammed Talha: Birçok defalar hamdu sena olunmuş, tekrar tekrar övülmüş, İslam dinini kabul eden ilk 10 kişiden biri

Muhammedcan: Peygamber’in isimlerindendir, can, insan ve hayvanlarda yaşamı sağlayan enerjidir.

Muhacir: Göç eden, göçmen

Muhip: Seven, sevişen

Muhteşem: Görkemli, gözkamaştırıcı

Muhyi: Dirilten, canlandıran, yaşam veren

Muin: Yardım eden, yardımcı

Muktedir: Bir şeyi yapmaya gücü yeten

Mukaddem: Sunulan, takdim edilen, önde olan, önde giden

Mukim: Oturan, ikamet eden

Mukbil: Kutlu, mutlu

Munar: Pınar, çeşme

Munis: Cana yakın, sevimli

Mungan: Cömert

Munzur: Büyük kaynak su

Murat: İstek, arzu

Muratcan: İstekli kişi, arzulu

Murtaza: Beğenilmiş, seçilmiş

Murathan: İstekli hükümdar

Musa: Bir vasiyeti yerine getirmekle görevlendirilmiş kişi, bir peygamber

Mustafa: Seçilmiş, güzide kişi

Muştu: Sevindirici, iyi haber

Musab: İsabet etmiş olan

Musap: Başına bir felaket bir kötülük gelmiş olan

Musaddık: Onaylayan

Mushab/Mushap: Zor, güçlü, dayanıklı

Mustan: Tarihi güzellikleri dolu olan ilimiz

Mut: Kader, talih, kısmet

Mutahhar: Temizlenmiş, temiz

Muti: İyi kalpli, yumuşak başlı

Mutlu: Bütün istek ve özlemlerine kavuşmuş olan, mesut

Mutlugün: Sevindirici gün; mutluluk veren gün

Mengütekin: Ölümsüz şehzade

Mengütimur: Ölümsüz ve demir gibi sağlam, ölümsüz demir

Mengütaş: Taş gibi ölümsüz olan

Mengütay: Ölümsüz genç

Mensur: Dağılmış, saçılmış

Mengüberti: Tanrı verdi anlamında kullanılan bir ad

Mengücek: Erzincan, Kemah, Divriği ve Şebinkarahisar´ı içine alan bölgeyi fethederek XIII. yy.´ın ilk yarısına kadar elinde tutan Türk sülalesi

Mengübay: Ölümsüz kimse

Mensup: Bir kimseyle, bir şeyle ilgisi veya bağıntısı bulunan

Menzur: Adanmış, söz verilmiş

Merdan: Mertler, insanlar, erkekler, yiğitler

Meran: Sis, duman

Merdemer: Cömert, yüce gönüllü

Merani: Cesaret

Merdi: Mertlik, erlik, cesaret, yüreklilik, İnsanlık

Mergen: Usta nişancı

Meriç: Balkan yarımadasında bir akarsu

Mercan: Bir tür balık adı; deniz dibinde yaşayan bitki, hayvan, taş türü bir canıdır

Merdemer: Cömert, yüce gönüllü

Mergup: Istenilen, aranan nitelikte

Meriçtan: Meriç irmağı’nın şafağı, meriç kıyısındaki sabah vakti

Merkür: Güneşe en yakın gezegen olarak bilinir

Mert: Cesur, yiğit, korkusuz

Mersin: Yaprakları yaz kış yeşil kalan, beyaz çiçekli bir ağaç

Merih: Bir gezegen

Mertcan: Yiğit kimse, can

Mertkal: Her zaman mert olarak yaşa

Merksas: Cesur, yiğit

Merkür: Güneşe en yakın gezegen olarak bilinir

Mertel: Eliaçık, cömert

Merter: Sözünün eri

Mertol: Her zaman sözüne ve kendine karşı dürüst ol

Mertkan: Mert soydan gelen

Merttürk: Yiğit Türk

Mertkol: Yiğitliği her yerde konuşulan

Mervan: Emevi sülalesinin Mervan kolu

Merzuk: Mutlu, rızkı verilmiş, rızıklı

Mesut: Mutlu, bahtiyar

Mestan: Savruk, cüret sahibi

Mescur: Taşkın su, deniz, alevli ateş

Mesih: İsa peygambere verilen adlardan biri

Mesrur: Memnun, sevilen

Mestur: Örtülü, kapalı, gizli

Meşed: Şehitlik, şahadet

Meşhur: Ünlü, tanınmış, herkesçe bilinen

Meşahir: Ünlü kimseler

Meşkur: Beğenilmiş, övgüye değer

Meşru: Yasaya, dine uygun olan

Mesud: Mutlu, sevinçli, neşeli

Metanet: Metin olma, dayanma, dayanıklılık

Mete: Büyük Türk Hun İmparatoru

Metin: Metanetli, sağlam, özü, güvenilir

Metehan: Hükümdar olan Mete

Metiner: Sağlam ve yiğit

Metinkaya: Kaya gibi sağlam

Metaan: Huzur, mutluluk

Metkan: Eğitilmiş, yüce kişi

Mev: Yurt, memleket, sığınılacak, güvenilir yer

Mevlâna: Efendimiz, Hazreti anlamında bir ünvan

Mevlüt: Yeni doğmuş çocuk, doğulan zaman

Mevdut: Sevilmiş, sevilen

Mevcut: Hazır olan, hazır bulunan

Mevlit: Doğma, dünyaya gelme, doğulan zaman

Mevzun: Biçimli düzgün

Mevlevi: Efendiliği, hazretliği hak etmiş

Meymun: Uğurlu, bereketli, kutlu

Mezit: Artırılmış

Mezun: İzinli, izin almış

Midhat: Övme, methetme

Mihrican: Sonbahar

Mihrali: En büyük komutan

Mihri: Güneş ile ilgili, Sevgi

Mihin: Büyük, ulu

Mihan: Sıkıntı

Mihrima: Güneş ile Ay

Mikâil: Dört büyük melekten rızıkları bölüştürmek ile görevli olanı

Milis: Halk gücü

Minas: Büyük

Mir: Baş, komutan, amir, bey

Miray: Ayın ilk günleri

Miraç: Göğe çıkma, Hz. Muhammed’in göğe çıktığı gece

Miran: Beyler

Mirkelam: Hatiplik yeteneği olan kimse

Miras: Birine, ölen bir yakınından kalan mal mülk, para veya servet

Mirat: Ayna

Mirek: Prens

Mirsat: Gemi çapası

Mirel: Demir gibi güçlü

Mirsad: Durak; gözetleme yeri, rasat yeri

Mirza: Hükümdar soyundan gelen

Mirzah: Çekirdek ve ona benzer şeyleri dövüp ezdikleri taş

Misbah: Aydınlatma, ışık, nur

Mithat: Övme

Mizan: Denge, terazi

Mizgin: Müjde, müjdeli haber

Molu: Zafer kazanmış

Moran: Dereden büyük akarsu, ırmak, müren

Mocan: Soğukkanlı, dayanıklı, direngen

Molla: Büyük kadı, medrese öğrencisi

Mutluay: Mutlu ve ay gibi olan

Mutlualp: Özlem ve isteğine kavuşmuş yiğit

Mutasım: Günahtan çekinen

Mutlubay / Mutlubey: Mutlu kimse

Mutluğ: Mutlu

Mutlucan: Dertsiz, kedersiz

Mutlutekin: Özlem ve isteklerine kavuşmuş ve biricik kimse, mutlu şehzade

Muttaki: Sakınan, çekinen, Allah'tan korkan

Mutver: Mutluluk ver, mutlu et

Mutluer: Mutluluğa ermiş kimse

Mutlukan: Geçmişi mutluluklar içinde olan

Mutlukhan: Mutlu hükümdar

Muttalip: İsteyen, talepte bulunan kişi

Muvaffak: Başarılı olan, başarı kazanan

Muvakkar: Ağır başlı olan

Muzaffer: Zafer kazanmış kişi

Mübarek: Verimli, bereketli, kutlu

Mübin: İyiyi kötüyü ayırabilen

Mücahit: Savaşçı, cihada katılan

Müçteba: Seçkin,seçilmiş

Mücap: Duası kabul edilen kimse

Müdrik: Medrese öğretmeni

Müderris: Anlayan, kavrayan

Müfit: Faydalı, yararlı

Müjdat: Müjdeler, sevinçli haberler

Mükrim: Güleryüzlü

Mükerrem: Saygı değer, soylu

Mükremin: İyilik sever, konuksever

Mülayim: Yumuşak huylu ağır başlı

Müldür: Berrak

Mülazım: Bir kimseye bağlı olan

Mülket: Ülke

Mülhim: İlham eden

Mümin: Tanımış, iman etmiş

Mümtaz: Ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş

Münir: İşık veren, parlak

Münci: Kurtaran, kurtarıcı

Münib: Tanrı'ya yönelmiş kişi

Münif: Yüksek, ulu, büyük

Münim: Nimet veren, yedirip içiren Allahtır

Münip: Tanrı'ya yönelen, güzel yağan, yararlı yağmur, bahar

Münür: Yüksek, ulu, büyük

Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan

Müren: Irmak, nehir, akarsu

Mürit: Buyuran. emreden

Müslüm: İslam dininden olan

Mürşit: Doğru yolu gösteren, kılavuz, önder

Müşfik: Sevecen, şefkatli, acıyan

Müşir: Haber veren, bildiren, emir ve işaret eden

Müştak: Özleyen, can atan

Müstakim: Temiz, namuslu, doğru

Müstecap: Dileği kabul edilmiş kimse

Müzahir: Yardım eden, yardımcı