Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

Erkek bebeğiniz için isim mi arıyorsunuz? Birbirinden güzel ve ilgi çekici erkek bebek isimlerini sizin için bir araya getirdik. Erkek bebek isimlerini ve anlamlarını isim listemizde kolayca gezerken bulabilir ve erkek bebeğiniz için doğru ismi keşfedebilirsiniz!

  • A
  • B
  • C
  • Ç
  • D
  • E
  • F
  • G
  • H
  • I
  • İ
  • J
  • K
  • L
  • M
  • N
  • O
  • Ö
  • P
  • S
  • Ş
  • T
  • U
  • Ü
  • V
  • Y
  • Z
Azrak : Az bulunur, nadir.
Aznavur : 1. Yiğit, kahraman. 2. Ele avuca sığmayan. 3. Sinirli, sert, korku veren iri yarı kimse.
Azmun : Deneme, sınama.
Azmi : 1. Azimli, kararlı.2. Sözünde duran.
Aziz : 1. Ermiş, eren. 2. Sevgide üstün tutulan.
Azim : Büyük, ulu.
Azer : (a:zer)
Azat : Kurtulmuş, serbest, özgür.
Azamettin : Dinin azameti, ululuğu.
Azamet : Büyüklük, ululuk.
Azam : Büyük, çok büyük.
Azadi : Özgürlük, serbestlik
Ayyüce : Ay gibi parlak ve ulu olan.
Ayyıldız : Ay ve yıldız.
Ayyaruk : Ay ışığı.
Ayyarkın : Ay ve güneş ışığı.
Ayverdi : Çevresine ışık saçtı, yararlı oldu anlamında kullanılan bir ad.
Ayvaz : 1. Koca, eş. 2. Güzel, yakışıklı. 3. Saçsız, kel. 4. Sağır. 5. Kaba. 6. Osmanlılar zamanında büyük konaklarda mutfak işlerini gören uşak.
Ayün : Ay gibi ünlü olan.
Aytürk : 1. Ay gibi güzel olan.2. Ey Türk! anlamında kullanılan bir ad.
Aytunga : Ey kahraman, yiğit! anlamında kullanılan bir ad.
Aytunca : Ay ve tunca.
Aytunç : Ay gibi parlak, tunç gibi dayanıklı olan.
Aytuna : Ay gibi gösterişli, görkemli olan.
Aytün : Ay ve gece.
Aytuğ : Ay gibi tuğ.
Aytöre : İyi töre, aydınlık getiren töre.
Aytop : Dolunay, ayın on dördü.
Aytolun : Dolunay, ayın on dördü.
Aytok : Ey doymuş! anlamında kullanılan bir ad.
Aytış : Konuşma, söyleyiş.
Aytimur : bk. Aydemir
Aytigin : Ay gibi güzel ve parlak olan.
Aytemur : bk. Aydemir
Aytemiz : Ay gibi saf ve temiz olan.
Aytekin : Ay gibi tek ve uğurlu olan.
Aytek : Ay gibi tek, biricik, eşsiz.
Aytar : Haberci, haber veren.
Aytan : Ay aydınlığı.
Aytaç : Ay gibi parlak taç takmış olan.
Aysungur : Ey soğukkanlı kimse! anlamında kullanılan bir ad.
Aysunar : Ay gibi olan güzelliğini gösteren.
Aysun : Uysal.
Aysü : Ey asker! anlamında kullanılan bir ad.
Aysu : Ay gibi parlak, su gibi berrak olan.
Aysoy : Ay gibi temiz soylu olan.
Aysın : Sen aysın, ay kadar güzelsin” anlamında kullanılan bir ad.
Aysevin : Ay gibi güzel olaları sevin anlamında kullanılan bir ad.
Aysever : Ay gibi güzel ve parlak olanları seven anlamında kullanılan bir ad.
Aysev : Ay gibi güzel ve parlak olanları sev anlamında kullanılan bir ad.
Aysan : Ay gibi parlak, ışıklı, temiz tanınmış adı olan.
Ayşan : Ay gibi şanlı, görkemli, parlak olan.
Aysal : Ay gibi, aya benzeyen.
Ayrıl : İki yolun ayrıldığı yer, yol kavşağı.
Ayral : Benzerlerinden farklı olan.
Aypolat : Ay gibi güzel, çelik gibi güçlü olan.
Aypars : bk. Aybars
Aypar : bk. Aybar
Ayni : Gözle ilgili olan.
Aymutlu : Ay gibi mutlu olan.
Aymete : Ay ve mete.
Ayman : Ay gibi ışıklı, güzel kimse.
Aylan : Açıklık, alan, meydan.
Aykutlu : Ay gibi kutlu olan.
Aykutalp : Ay gibi uğurlu olan yiğit.
Aykut : Kutlu, uğurlu ay.
Aykurt : Ey kurt gibi olan! anlamında kullanılan bir ad.
Aykul : Ey kul! anlamında kullanılan bir ad.
Aykın : Çok konuşan.
Aykan : Parlak soylu, soyu sopu temiz.
Aykal : Ay gibi parlak ve ışıklı kal anlamında kullanılan bir ad.
Aykaç : 1. Söyleyen, konuşan. 2. Akıl veren. 3. Ozan, şair.
Ayık : 1. Anlayışlı, uyanık.2. Sarhoşluğu ve baygınlığı geçmiş olan.
Ayhan : Ey hükümdar! anlamında kullanılan bir ad.
Aygutalp : Her şeye karşılık veren yiğit.
Aygut : Karşılık, mükâfat.
Aygüner : Ay gibi güzel, güneş gibi parlak olan kimse.
Aygün : Ay gibi güzel, güneş gibi parlak olan.
Ayetullah : Allahın ayetleri.
Ayet : 1. Kuran surelerini oluşturan kısımlardan her biri. 2. Belirti, nişan.
Aydonat : Ay gibi güzelliklerle donanmış olan.
Aydolun : Dolunay, mehtap.
Aydoğmuş : Ay gibi doğmuş olan.
Aydoğdu : Ay gibi doğan.
Aydoğan : Ay gibi doğan.
Aydınyol : Yolu aydınlık olan kimse.
Aydıntuğ : Başına parlak bir tuğ takmış olan kimse.
Aydıntan : Sabahın aydınlığı gibi parlak olan.
Aydınol : İleri görüşlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Aydıner : İleri görüşlü kimse.
Aydınel : Eli açık, cömert olan kimse.
Aydınbey : İleri görüşlü bey.
Aydınbay : İleri görüşlü kimse.
Aydınay : Aydan daha güzel ve parlak olan.
Aydınalp : İleri düşünceli yiğit.
Aydın : 1. Işıklı, pırıltılı, aydınlık. 2. Açık, kolay anlaşılır. 3. Öğrenimi, bilgisi ve görgüsü olan, ileri düşünceli kimse. 4. Umut veren. 5. Mehtap.
Aydinç : Ay gibi dinç olan.
Aydeniz : Ay gibi güzel, deniz gibi coşkulu olan.
Aydemir : Ay gibi ışıklı, temiz, demir gibi güçlü kimse.
Aydar : Çocuğun ensesindeki saçlar, perçem.
Aycıl : Ay gibi, ayla ilgili.
Aycihan : Dünyayı aydınlatan ay.
Ayçetin : Ey anlaşılması güç kimse! anlamında kullanılan bir ad. kullanılan
Aycan : Ey sevgili anlamında kullanılan bir ad.
Aybora : Ey fırtına gibi olan! anlamında kullanılan bir ad.
Ayboğa : Ey güçlü kimse anlamında kullanılan bir ad.
Aybey : Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Ayberk : Ey güçlü kimse anlamında kullanılan bir ad.
Aybek : 1. Ay gibi güzel ve yakışıklı olan bey.2. Hindistan’daki Türk Memlûkleri Devletinin kurucusu. (Ö. 1210).
Aybay : Ey bey! anlamında kullanılan bir ad.
Aybaş : Ey lider, önder! anlamında kullanılan bir ad.
Aybars : 1. Ay gibi güzel ve temiz pars. 2. Hun İmparatoru Attilanın amcası.
Aybar : Gösterişli, heybetli, görkemli.
Ayaz : 1. Duru ve sakin havada çıkan kuru soğuk. 2. Açık, bulutsuz hava. 3. Aydınlık, ışık. 4. Mehtap.
Ayaydın : Ay ışığı, ay aydınlığı.
Ayataç : Ey büyüklenen sevimliçocuk1 anlamında kullanılan bir ad.
Ayata : Ey baba! anlamında kullanılan bir ad.
Ayas : bk. Ayaz
Ayanç : Saygı.
Ayaltın : Ay ve altın gibi parlak olan.
Ayalp : Ay kadar parlak ve güzel yiğit.
Ay : 1. Yer yuvarlağının uydusu olan gök cismi, kamer. 2. Yılın on iki bölümünden her biri. 3. Güzel, parlak, nurlu.
Avunç : Avunma, teselli.
Avşar : bk. Afşar.
Avni : Yardım ve yardımcılıkla ilgili.
Avkan : 1. Uzak. 2. Suyun toplandığı yer.
Avhan : Avı seven hükümdar.
Avcı : Avlanmayı seven, avı iş edinen kimse.
Avar : 1. Direnen, karşı koyan.2. VII.yüzyılın sonuna değin Orta Avrupa’da yaşamış bir Türk boyu.
Atuf : Birine sevgisi olan, sevgi duyan.
Attilâ : 1. Ünlü. 2. Babacık. 3. Büyük Hun İmparatorunun adı.
Atom : 1. Birkaç türü birleşince çeşitli kimyasal bileşikleri, bir tek türü ise bir kimyasal ögeyi oluşturan parçacık. 2. Eski Yunan filozoflarına göre, gerçeğin son, artık bölünemez, bozulamaz diye tasarlanan temel ögeleri.
Atmaca : Kartalgillerden, ava alıştırılabilen küçük yırtıcı bir kuş.
Atlıhan : 1. Atı olan hükümdar.2. Ünlü hükümdar.
Atlığ : Ünlü, tanınmış, adlı.
Atlı : 1. Atı olan.2. Ünlü, tanınmış.
Atlan : 1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
Atız : İki dere arasındaki su geçecek set.
Atılgan : 1. Çekinip korkmadan kendini tehlike veya güçlüklere atan kimse.2. Girişken.
Atılay : bk. Atalay
Atıl : “Girişken ol, ilerlemek için çaba göster, hızla ilerle, atılgan ol” anlamlarında kullanılan bir ad.
Atıf : 1. Eğilen, meyleden. 2. Bağlayan. 3. Şefkatli, sevecen
Atilla : bk. Attila
Atila : bk. Attila
Atik : 1. Eski. 2. Özgür, hür. 3. Asil, soylu.
Atgun : 1. Yorgun, bitkin. 2. Yavaş. 3. Gizli, saklı. 4. Yaban armudu. 5. Yırtıcı hayvan.
Atfi : Şefkatle, iyilikseverlikle ilgili.
Ateş : 1. Yanıcı cisimlerin tutuşmasıyla beliren ısı ve ışık.2. Coşkunluk.
Atay : Bilinen, tanınmış kimse.
Ataün : Ata-ün.
Ataullah : Allah’ın bağışı, ihsanı.
Atatürk : 1. Türklerin atası. 2. Büyük kurtarıcı Gazi Mustafa Kemal Paşaya 1934 yılında yasayla verilmiş soyadı.
Atatüre : bk. Atatöre
Atatuğ : Atalarının tuğunu takmış olan kimse.
Atatöre : Atalardan gelen töre.
Atasü : Ataları asker olan kimse.
Atasoy : Ataları gibi soylu olan kimse.
Atasevin : Atalarınını seviniz anlamında kullanılan bir ad.
Atasever : bk. Ataseven
Ataseven : Atalarını seven kimse.
Atasev : Atalarını sev anlamında kullanılan bir ad.
Atasay : Atalarına saygı göster anlamında kullanılan bir ad.
Atasan : Ataları gibi ünlü olan kimse.
Atasagun : Hekim, doktor.
Ataöv : Atalarını öv anlamında kullanılan bir ad.
Ataol : Yüce bir insan ol anlamında kullanılan bir ad.
Atanur : Atası aydın, bilge olan kimse.
Ataner : Atan yiğittir anlamında kullanılan bir ad.
Atamtürk : Atam Türktür analamında kullanılan bir ad.
Atamer : Atam yiğittir anlamında kullanılan bir ad.
Atambay : Atam beydir anlamında kullanılan bir ad.
Ataman : Ata kişi, başkan, önder.
Atalmış : Ünlü, namlı, şöhretli kimse.
Atalay : Ünlü, namlı, şöhretli kimse.
Atalan : At sahibi olan kimse.
Atakut : Ataları kutlu olan kimse.
Atakurt : Atası cesur ve yiğit olan kimse.
Atakul : Atalarını gerçekten seven kimse.
Ataker : 1. Dışa dönük, canlı, girişken kimse.2. Eli açık, cömert kimse.3. Atıcı, nişancı kimse.
Atakan : Hükümdar olan ata.
Atak : 1. Dışa dönük, canlı, girişken. 2. Eli açık, cömert. 3. Atıcı, nişancı.
Atahan : Hükümdar olan ata.
Atagün : Ataların aydınlığı.
Ataergin : Atalardan ulaşan.
Atadan : Atalardan gelen.
Atacan : Sevgili baba anlamında kullanılan bir ad.
Ataç : 1. Atalardan gelen, atalarla ilgili olan. 2. Büyüklük gösteren çocuk.
Atabörü : Atası cesur ve yiğit olan kimse.
Atabey : bk. Atabek.
Atabek : Selçuklularda şehzadelerin eğitimiyle görevli kimse, lala.
Atabay : Zengin, saygın kimse.
Ataan : Atalarını an, hatırla anlamında kullanılan bir ad.
Atâ : Bağış, ihsan.
Ata : 1. Baba. 2. Dedelerden ve büyük babalardan her biri.3. Kişinin geçmişte yaşamış olan büyükleri.
Asutay : Hırçın tay.
Asu : (A:su)
Asri : Çağcıl, çağdaş.
Aslıhan : Han soyundan gelen.
Aslıbey : Bey soyundan gelen.
Aslanhan : Aslan gibi yürekli ve cesaretli olan hükümdar.
Aslaner : Aslan gibi yürekli ve cesaretli olan kimse.
Aslan : 1.Kedigillerden, Afrikada ve Asyada yaşayan, erkekleri yeleli, yırtıcı, uzunluğu 160 cm, kuyruğu 70 cm ve ucu püsküllü, çok koyu sarı renkli güçlü bir memeli türü. 2. Gürbüz, yiğit adam.
Aşkıner : Benzerlerinden üstün olan kimse.
Aşkınay : Benzerlerinden üstün olan.
Aşkın : 1. Belli bir süreyi aşmış, ötesine geçmiş.2. Benzerlerinden üstün.3. Çok, fazla.
Aşkan : 1. Kula donlu at. 2. İşaret, im. 3. Renk, beniz.
Aşır : bk. Aşir
Asım : 1. Günahtan, haramdan çekinen. 2. Namuslu, iffetli.
Asıf : Şiddetli rüzgâr, fırtına
Ası : 1. Yarar, fayda, kazanç. 2. Yetişkin, olgun. 3. İri, gösterişli. 4. Çevik.
Aşir : 1. Bir dinî tören sırasında veya cemaatle namaz kılınıp dua edildikten sonra okunan Kuran ayetleri. 2. On sayısı. 3. On gün.
Asil : Soylu.
Aşcır : Güçlükleri, engelleri yenen kimse.
Aşan : Güçlükleri ve engelleri yenen kimse.
Asan : Kolay.
Asalet : (asa:let)
Asal : Başlıca, esaslı, temel.
Asaf : 1. Vezir. 2. Hazreti Süleyman’ın veziri.
Arzık : Dindar, sofu
Aryüz : bk. Arıyüz
Arukan : bk. Arıkan
Aru : bk. Arı
Artut : Hediye.
Artunç : bk. Ertunç
Artun : Gururlu, kendine güveni olan kimse.
Artuk : bk. Artık
Artuç : Ucu sivri bir demirle donanmış, uzunca çubuk şeklinde, mızrak türünden eski bir silah.
Artık : 1. Erdemli, nitelikli, üstün. 2. Fazla, çok, daha çok.
Artan : 1. Yarar, fayda. 2. Üstünlük, meziyet, nitelik.
Artam : 1. Erdem, fazilet. 2. Değer, kıymet.
Artaç : Temiz taç takınmış, güvenilir hükümdar.
Arsoy : bk. Arısoy
Arslaner : bk. Aslaner
Arslan : bk. Aslan
Arsan : Temiz adlı, iyi tanınan kimse.
Arsal : 1. Arı gibi temiz, çalışkan. 2. Kumral.
Arpınar : bk. Arıpınar
Arpak : Temiz, dürüst, güvenilir kimse.
Arpağ : Sihir, büyü, üfürük.
Arpad : Arpacık.
Arol : “Arı, temiz, çalışkan ol” anlamında kullanılan bir ad.
Arna : Adak, adanmış.
Arman : 1. Dürüst, doğru, güvenilir kimse. 2. İstek. 3. Özlem.
Armağan : 1. Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, hediye. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Arlan : “Utanç duy” anlamında kullanılan bir ad.
Arkut : Temiz, uğurlu, kutlu.
Arkun : bk. Arkın
Arkoç : Arı gibi çalışkan kimse.
Arkış : 1. Elçi, haberci. 2. Kervan.
Arkın : 1. Yavaş, ağır, sakin. 2. Zayıf. 3. Gelecek yıl.
Arkan : 1. Temiz, arı kandan gelen. 2. Üstün, galip.
Arkadaş : 1. Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren kimselerden her biri.2. Bir ortamda birlikte bulunanlardan her biri.
Arıyüz : Temiz görünüşlü kimse.
Arıtaş : Temiz taş.
Arıtan : Temizleyen, arı duruma getiren.
Arısu : Berrak akan su temiz ve dürüst olan kimse.
Arısoy : Temiz ve dürüst bir soydan gelmiş olan kimse.
Arısan : Temiz, doğru tanınmış kimse.
Arısal : Arı gibi çalışkan kimse.
Arış : 1. Kolun dirsekle bilek arasındaki bölümü. 2. Araba, kağnı oku. 3. Asma.
Arıpınar : Berrak akan pınar.
Arınık : Temiz, saf, berrak.
Arınç : 1. Temiz, saf, arı. 2. Barış, huzur.
Arın : 1. Temiz, arı, saf. 2. Alın. 3. Yüz, cephe, dağların, tepelerin yüzü.
Arıman : Temiz, saf, dürüst kimse.
Arıl : Temizlen, arın anlamında kullanlıan bir ad.
Arıkut : Mutlu olmuş dürüst kimse.
Arıkol : Temiz ve dürüst ol anlamında kullanılan bir ad.
Arıkiz : Kendisinden sonra iyi bir ad bırakmış olan kimse.
Arıkhan : Temiz, dürüst hükümdar.
Arıker : Temiz, dürüst kimse.
Arıkboğa : bk. Arıboğa
Arıkan : Temiz soylu kimse.
Arıkal : “Temiz, doğru ve dürüst kal” anlamında kullanılan bir ad.
Arık : 1. Temiz, saf, duru.2. Zayıf, cılız. 3. Su yolu, ark. 4. Dere, çay. 5. Fidan dikilen yer.
Arıhan : Dürüst, çalışkan hükümdar.
Arığ : bk. Arık
Arıer : Çalışkan kimse.
Arıel : Dürüst, temiz, namuslu.
Arıcan : Temiz, doğru kimse.
Arıca : Temizce, arı gibi.
Arıç : Barış.
Arıboğa : Çalışkan kimse.
Arıbaş : Dürüst, güvenilir kimse.
Arıbal : Katışıksız, temiz bal.
Arı : 1. Temiz. 2. Yabancı şeylerden arınmış, katışıksız, saf. 3. Kutsal. 4. Günahsız. 5. Çiçeklerden bal yapan böcek. 6. Çalışkan.
Arik : Çabuk davranan, çevik kimse.
Arif : Çok anlayışlı ve sezgili kimse.
Ari : 1. Özgür. 2. Çıplak, yoksun. 3. Boş.
Arhan : Üstün nitelikli, dürüst hükümdar.
Argün : Temiz, aydınlık gün.
Argüder : bk. Argüden
Argüden : Temiz ve dürüst olmayı amaçlayan kimse.
Arguç : Gurur.
Argu : İki dağ arası, uçurum.
Argın : Yorgun, bitkin, zayıf.
Arer : Temiz, doğru kimse.
Arel : Temiz, dürüst kimse.
Ardıl : Birinin ardından gelip onun yerine geçen kimse.
Ardıç : Servigillerden, güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen, yuvarlak kara yemişleri ilaç olarak kullanılan bir ağaççık.
Ardemir : bk. Erdemir
Ardahan : Sonra gelen, sonraki hükümdar.
Arda : 1. Hükümdar veya kumandan asası. 2. İşaret olarak yere dikilen çubuk. 3. Sonra gelen.4. Meriç ırmağının Edirne yöresindeki önemli bir kolu. 5. Uygur yazılarında geçen çok eski bir Türk adı.
Arcan : Özü saf, temiz kimse.
Arca : 1. Temiz. 2. Namuslu.
Arbek : bk. Erbey
Arbay : bk. Erbay
Arbaş : Sarışın, mavi gözlü kimse.
Araz : 1. Esenlik, mutluluk. 2. Sel, akıntılı su. 3. Bir tür ot. 4. Soğuk. 5. Belirti, işaret.
Arat : 1. Cesaret, yüreklilik. 2. Halk.
Aras : 1. Kendisininmiş gibi sahip çıkılan, bulunmuş mal.2. Doğu Anadolu’da bir ırmak.
Aran : 1. Kuytu, sıcak yer. 2. Yayla. 3. Düzlük, ova, kışlak. 4. Ilımlı, uyumlu, uygun.
Aral : 1. Birbirine yakın adaların oluşturduğu topluluk, takımada. 2. Sıradağlar.
Arafat : 1. Tanışma, buluşma yeri.2. Hacıların Kurban Bayramının arife günü toplandıkları Mekkenin doğusundaki tepe.
Aracı : Uzlaştırıcı, anlaşma sağlayan kimse.
Apaydın : Çok aydınlık, çok ışıklı.
Apakhan : Tertemiz, dürüst hükümdar.
Apak : Tertemiz, bembeyaz.
Apa : 1. Büyük. 2. San, unvan.
Ant : 1. Tanrıyı veya kutsal bilinen bir kişiyi, bir şeyi tanık göstererek bir olayı doğrulama, yemin.2. Kendi kendine söz verme
Annak : 1. Karşı, ön taraf. 2. Doruk, gözetleme yeri, siper. 3. Duygu. 4. Hatıra. 5. Alan, meydan
Anlı : Ünlü, tanınmış, namlı.
Anıt : Önemli bir olayın veya büyük bir kişinin gelecek kuşaklarca tarih boyunca anılması için yapılan, göze çarpacak büyüklükte, sembol niteliğinde yapı.
Anıl : 1. Amaç, erek. 2. Yavaş, ağır. 3. Bellek, hafıza. 4. “Adın her zaman anılsın” anlamında kullanılan bir ad.
Anık : 1. Hazır. 2. Anı, hatıra. 3. Zayıf, cılız.
Anı : Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, hatıra.
Angıt : Ördekgillerden, tüyleri kiremit renginde, evcilleştirilebilen bir yaban kuşu.
Angış : Anı, hatıra.
Angın : Tanınmış, ünlü.
Angıl : Ünlü, tanınmış.
Angı : 1. Şan, şöhret, ün. 2. Hatıra, hediye, armağan.
Andıç : bk. Andaç.
Andiç : Ant iç, yemin et anlamında kullanılan bir ad.
Andelip : Bülbül.
Andak : Derhâl, hemen.
Andaç : 1. Armağan.2. Evlat, nesil. 3. Ün, şöhret. 4. Eş, denk.
Ançıbay : Avcı bey.
Ancı : Avcı.
Anadolu : 1. Anne, doldu! anlamında kullanılan bir ad.2. Türkiye’nin Asya kıtasında bulunan topraklarına verilen ad.
Amir : Bir işte emir verme yetkisi bulunan kimse.
Amil : 1. İsteyen, emeli olan. 2. Etken, etmen, sebep, faktör.
Amanullah : bk. Emanullah
Amaç : Erişilmek istenen sonuç, maksat, gaye, hedef.
Altuntaş : bk. Altıntaş
Altunhan : bk. Altunhan
Altuner : bk. Altıner
Altunçağ : Altın çağ.
Altunç : Kırmızı tunç.
Altunbaş : bk. Altınbaş
Altunay : bk. Altınay
Altuna : Kızıl akan Tuna nehri.
Altun : bk. Altın
Altuğ : Kırmızı tuğ.
Altop : İşte al, tombul bir çocuk anlamında kullanılan bir ad.
Altoğan : bk. Aldoğan.
Altıntuğ : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altıntop : 1. Üstün nitelikli, değerli kimse.2. Greyfurt.
Altıntaş : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altıntaç : Altın taç takınmış kimse.
Altınsoy : Soyu üstün nitelikli, değerli olan kimse.
Altınöz : Soyu üstün nitelikli, değerli olan kimse.
Altınok : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınkılıç : Üstün nitelikli, değerli, savaşçı kimse.
Altınkaya : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınışın : Üstün nitelikli, değerli, aydın kimse.
Altınışık : Üstün nitelikli, değerli, aydın kimse.
Altıniz : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınhan : Üstün nitelikli, değerli hükümdar.
Altıner : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınel : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınbay : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınbaş : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınbaran : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınay : Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altın : 1. Parlak sarı renkte, kolay işlenen, değerli paslanmaz maden. 2. Üstün nitelikli, değerli kimse.
Alten : Kırmızı tenli kimse.
Altemür : Al renkli demir.
Altay : Yüksek dağ.
Altav : Altın.
Altaş : Kırmızı taş.
Altaner : Yiğit, cesur hükümdar gibi olan kimse.
Altan : 1. Kızıl tan. 2. Hakan, sultan, padişah.
Altaç : Taç takın anlamında kullanılan bir ad.
Alsoy : Ünlü bir soydan gelen kimse.
Alsancak : Türk bayrağı.
Alsan : “San al, şanın, adın duyulsun” anlamında kullanılan bir ad.
Alpyürük : Bir yerde duramayan, hareketli, cesur, yiğit kimse.
Alpyürek : Cesur, yürekli, yiğit kimse.
Alptuğ : Yiğit, cesur, yürekli, savaşçı kimse.
Alptoğan : bk. Alpdoğan
Alptekin : Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
Alpsü : Yiğit asker.
Alpsoy : Yiğit soydan gelen kimse.
Alpoğan : Yiğit, cesur, yürekli, etkili kimse.
Alpman : Yiğit, cesur, kahraman kişi.
Alpkutlu : Yiğit, cesur, yürekli, kutlu kimse.
Alpkülük : Ünlü, tanınmış yiğit kimse.
Alpkın : Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpkartal : Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpkanat : Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpkan : Yiğit soydan gelen.
Alphan : Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
Alpgiray : Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
Alpertunga : 1. Yiğit, cesur, yürekli kimse.2. Türk destan kahramanı.
Alpermiş : Yiğit, cesur, yürekli ermiş kimse.
Alpergin : Yiğit, cesur, yürekli, olgun kimse.
Alperen : Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alper : Yiğit, kahraman erkek.
Alpdoğan : Doğuştan yiğit, cesur, yürekli olan kimse.
Alpdemir : Demir yürekli, korkusuz yiğit.
Alpçetin : İnatçı, sert tavırlı yiğit.
Alpbilge : Yiğit, cesur, yürekli bilge kişi.
Alpayer : Cesur, yiğit kimse.
Alpaydın : Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpay : Cesur, yiğit kimse.
Alpata : Yiğit, cesur, yürekli ata.
Alpat : Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpaslan : bk. Alparslan.
Alpartun : Kendine güveni olan yiğit.
Alparslan : 1. Yiğit, cesur, yürekli kimse.2. Büyük Selçuklu hükümdarı.
Alpar : Yiğit, kahraman, cesur kimse.
Alpak : Dürüst, kahraman, yiğit kimse.
Alpagu : 1. Tek başına düşmana saldıran yiğit. 2. Eski Türklerde bir rütbe adı.
Alpağan : Cesur, yiğit, kahraman kimse.
Alp : 1. Yiğit, kahraman, cesur, bahadır kimse. 2. Eski Türklerde kullanılan bir unvan.
Alnıak : Doğru, güvenilir kimse.
Alnıaçık : Dürüst, temiz, lekesiz kimse.
Alnar : Kırmızı nar.
Almıla : Kırmızı elma.
Allahverdi : Allah bağışladı anlamında kullanılan bir ad.
Alkun : Hep, bütün, herkes.
Alkor : Kırmızı ateş, köz.
Alkoç : Kınalı koç.
Alkış : Hayırlı dua.
Alkın : 1. Sevdalı, âşık, vurgun. 2. Fakir, zayıf.
Alkım : Gökkuşağı.
Alkılıç : Eline kılıç al anlamında kullanılan bir ad.
Alkaş : bk. Alkış.
Alkan : Kırmızı kan.
Alışık : Herhangi bir duruma alışmış olan.
Alıcı : Duygulu, içli, alıngan.
Aliyar : Yüce, ulu dost, sevgili.
Alişan : Herkes tarafından tanınan, ünlü.
Alişah : Hükümdarların en yücesi.
Aliş : “Ali” adının halk dilinde değişmiş biçimi.
Alim : Bilgin.
Alihan : Yüce, ulu hükümdar.
Alican : Yüce, ulu dost.
Ali : 1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Orun bakımından en üstün.
Alhan : Erkek deve kuşu.
Algur : 1. Tümsek, tepe. 2. Sakin, sessiz. 3. (Far.) Kırmızı.
Algün : Günün henüz kızıl olan durumu.
Algun : bk. Algın.
Algu : 1. Silah. 2. Hep, bütün, hepsi. 3. Topluluk.
Algın : 1. Güçlü, iyi, güzel, sıcakkanlı, sevimli. 2. Sevdalı, âşık, vurgun. 3. Hızlı akan su. 4. Cılız, zayıf.
Algan : Alan, fetheden, fatih.
Alemdar : Bayrağı veya sancağı taşıyan kimse.
Alem : 1. Bayrak, sancak. 2. Minare, kubbe, sancak direği vb. yüksek şeylerin tepesinde bulunan, madenden yapılmış ay yıldız veya lale biçiminde süs.
Aldoğan : Bir doğan türü.
Aldemir : Demirin kızdırılmış durumu.
Alçınsu : Kırmızı renkli su.
Alçın : Al renkli, kırmızı.
Alçık : Gözcü, kollayıcı.
Alcan : Cesur, yürekli, atılgan kimse.
Alburak : İşte Burak anlamında kullanılan bir ad.
Albora : İşte fırtına çıktı anlamında kullanılan bir ad.
Albayrak : Türk bayrağı.
Alaz : 1. Alev. 2. Ağaçsız, açıklık yerler. 3. Gösteriş, haşmet.
Alaybey : Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Alay : 1. Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluk.2. Genellikle üç tabur ve bunlara bağlı birliklerden oluşan asker topluluğu.
Alatay : Derisinde benekler olan tay.
Alataş : Çok renkli taş.
Alatan : Güneş doğmadan önce ufukta beliren karışık renkler.
Alat : 1. Acele, çabuk. 2. Bir tür çam ağacı.
Alangu : Altın geyik.
Alaner : Ülke fetheden yiğit kimse.
Alanbay : Ülke fetheden kimse.
Alanay : Ülke fetheden kimse.
Alanalp : Ülke fetheden yiğit.
Alan : 1. Düz, açık ve geniş yer, meydan, saha. 2. Orman içinde düz ve ağaçsız yer.3. Ülke alan, fetheden, fatih.
Alâmet : Belirti, iz.
Alakuş : Tavus kuşu.
Alakurt : Derisinde türlü renkler olan kurt.
Alakoç : Derisinde türlü renkler olan koç.
Alahan : Henüz olgunlaşmamış hükümdar.
Aladoğan : Karışık renkli doğan kuşu.
Alaçuk : 1. Üzeri dal ve hasırla örtülmüş kulübe, çardak.2. Keçeden yapılan çadır.
Alacan : Henüz olgunlaşmamış dost.
Alaçam : Rengi kızıla yakın bir çam türü
Alaca : 1. Birkaç rengin karışımından oluşan renk. 2. Birkaç renkli iplikten yapılmış dokuma. 3. Ağaçta ilk olgunlaşan meyve.
Alabay : Henüz olgunlaşmamış kimse.
Alabaş : 1. Turpgillerden, şalgama benzeyen bir bitki.2. Baş tüyleri karışık renkli bir tür kuş.
Alâattin : Dinin yücesi, ulusu, büyüğü.
Ala : 1. Karışık renkli, çok renkli, alaca. 2. Açık kestane renginde olan, ela. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka.4. Benekli. 5. Tam olgunlaşmamış.
Akyüz : Namuslu, şerefli, doğru kimse.
Akyurt : Güvenilir yurt.
Akyürek : Temiz, iyi niyetli kimse.
Akyön : Doğru yön.
Akyol : Dürüst, doğru ve iyi yol, hak yol.
Akyıldız : Çoban yıldızı.
Akyiğit : Dürüstlüğü ve temizliğiyle tanınmış yiğit.
Akyel : Güneyden esen rüzgâr, lodos.
Akvarol : Dürüst bir biçimde yaşa, uzun ve sağlıklı bir yaşamın olsun anlamında kullanılan bir ad.
Akünal : Dürüstlük ve iyilikle ün kazan anlamında kullanılan bir ad.
Akün : Dürüstlüğü ve iyiliğiyle ün yapmış kimse.
Aktürk : Soylu, temiz, doğru ve dürüst Türk.
Aktunç : Beyaz tunç.
Aktuna : Gösterişli, görkemli dürüst kimse.
Aktün : Aydınlık, mehtaplı gece.
Aktuğ : Beyaz tuğ.
Aktolga : Savaşçıların başlarına giydikleri demir başlık.
Aktı : 1. Saf, masum. 2. El emeği.
Aktimur : bk. Akdemir
Aktemür : bk. Akdemir
Aktekin : Güvenilir, dürüst prens, şehzade.
Aktay : Beyaz tay.
Aktaş : Lüle taşı
Aktar : 1. Baharat veya güzel kokular satan kimse veya dükkân. 2. İğne, iplik, baharat, zarf, kâğıt, tütün vb. satılan dükkân. 3. Damlalar.
Aktan : Parlak, aydınlık sabah.
Aktalay : Beyaz deniz, ak deniz.
Aktaç : Beyaz taç.
Aksüyek : Soyu temiz olan.
Aksungur : 1. Eski Türk büyüklerine verilen san. 2. Kartalgillerden bir doğan türü, akdoğan.
Aksuner : Dürüst, güvenilir sunucu.
Aksunar : Dürüstlük, doğruluk gösterir anlamında kullanılan bir ad.
Aksun : Kımılda ve sun anlamında kullanılan bir ad.
Aksu : 1. Kayalardan sızan tatlı ve berrak su. 2. Gözdeki billur cismin saydamlığını yitirerek ağarmasından ileri gelen körlük.
Aksoy : Temiz, tanınmış soydan gelen kimse.
Aksöğüt : Söğütgillerden, kabukları eczacılıkta kullanılan bir söğüt türü.
Akşın : 1. Az beyaz, beyazımsı.2. Kıllarında ve gözlerinde bazen de derisinde doğuştan boya maddesi bulunmadığı için her yanı beyaz olan hayvan veya insan.
Aksın : “Sen aksın, temiz ve lekesizsin, doğru ve dürüstsün” anlamında kullanılan bir ad.
Akşit : 1. Kutlu, uğurlu. 2. Nur, aydınlık.
Akses : Sesi güzel olan.
Akser : Beyaz başlı, namuslu, dürüst, güvenilir.
Aksel : Sel gibi ak anlamında kullanılan bir ad.
Aksay : Dürüst, temiz olarak kabullen anlamında kullanılan bir ad.
Aksan : İyi, temiz olarak tanınmış kimse.
Aksal : Akla, beyazla ilgili.
Akpulat : bk. Akpolat.
Akpolat : Çelik gibi kuvvetli ve sert olan.
Akpınar : Berrak ve saf suyu olan pınar.
Akpay : Ayağı düzgün, kötü yerlere gitmeyen kimse.
Akozan : Güvenilir, dürüst şair, halk şairi.
Aköz : Özü temiz, doğru olan kimse.
Akören : Temiz, bakımlı şehir.
Akönder : Dürüst, güvenilir lider.
Akmeriç : Meriç nehri gibi saf ve temiz olan.
Akmaner : Temiz, beyaz, yiğit kişi.
Akmanalp : Temiz, beyaz, yiğit insan.
Akman : 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar.
Akmaç : Şelale.
Aklan : 1. Sularını bir denize veya göle gönderen bölge.2. Bir dağ sırasının yamaçlarından her biri.
Akkuyaş : Ak ışıklı güneş.
Akkuş : Kartalgillerden, ava alıştırılabilen küçük bir yırtıcı kuş, atmaca.
Akkurt : Beyaz kurt.
Akköz : İçinde küçük kor parçaları bulunan beyaz kül.
Akkın : 1. Beyaz kılıç kabı. 2. İstekli, gönüllü, tutkun. 3. Akan su. 4. Açık, düzgün, pürüzsüz. 5. Az eğimli, düzgün, engebesiz yol veya toprak. 6. Kolaylıkla yapılan, çabuk ilerleyen, akıcı iş. 7. Yolunda, yoluna girmiş, olurunda iş.
Akkılıç : Beyaz kılıç.
Akkerman : Beyaz, kalın duvarlı, yüksek burçlu kale.
Akkemik : Soyu temiz olan kimse.
Akkaynak : Temiz, kirli olmayan kaynak.
Akkaya : Ak ve kaya sözlerinden oluşan bir ad.
Akkaş : 1. Yeşim taşının beyazı. 2. Şöhret, lakap. 3. Haşhaş, afyon.
Akkan : 1. Temiz soylu. 2. Bilen, bilgili.
Akıntan : Tan yeri ağarırken yapılan akın.
Akıneri : Akıncı, savaşçı.
Akıner : Akın yapan er.
Akıncıbay : Düşman ülkesine akın yapan savaşçı kimse.
Akıncı : Düşman ülkesine akın yapan savaşçı.
Akınalp : Akın yapan yiğit.
Akınal : Akın yap anlamında kullanılan bir söz.
Akın : 1. Düşman topraklarına tedirgin etme, yıldırma, çapul gibi amaçlarla toplu olarak yapılan baskın. 2. Kalabalık bir şeyin arkası kesilmeyen bir geliş durumunda olması.
Akıman : Cömert, eli açık kimse.
Akıllı : Bilgili, zeki kimse.
Akılbek : Aklı sağlam olan, aklına güvenilen kimse.
Akıl : İnsanın düşünme, anlama, kavrama yeteneği.
Akıalp : Cömert, eli açık yiğit.
Akı : Cömert kişi.
Akip : 1. Son peygamber, Hazreti Muhammed. 2. Bir diğerinin arkasından gelen.
Akil : Akıllı, zeki kimse.
Akif : İbadet eden, ibadetle uğraşan kişi.
Akhun : 1. Güzel koku veren bir bitki, papatya.2. Batı hunu.
Akhan : Dürüst han, güvenilir hükimdar.
Akgüngör : “Aydınlık, güzel günler gör anlamında bir ad.
Akgüneş : Güneş gibi parlak ve aydınlık olan kimse.
Akgüner : Aydınlanmış tan vakti.
Akgündüz : Mutlu, sevinçli gün.
Akgün : Mutlu, sevinçli gün.
Akgüç : Gücünü doğru ve dürüst işlerde kullanan kimse.
Akgöze : Temiz su kaynağı.
Akgöl : Temiz göl.
Akgiray : Dürüst han veya prens.
Akersoy : Yiğit soydan gelen dürüst kimse.
Akersan : Yiğitliğiyle ad yapmış dürüst kimse.
Akerman : Dürüst, soylu, temiz kişi.
Akergin : Olgunlaşmış, yetişmiş dürüst kimse.
Aker : Dürüst, güvenilir erkek.
Akel : 1. Doğru, dürüst işler yapan kimse.2. Eli uğurlu olan kimse.
Akdurmuş : Uzun ömürlü olması, çok yaşaması ve dürüst olması istenen çocuklara verilen ad.
Akdur : Akmak ve durmak fiillerinin emir biçimleriyle yapılmış bir ad, ak ve dur.
Akduman : Beyaz duman.
Akdoruk : Beyaz anlamındaki ak ile tepe, en yüksek yer, uç, zirve en üstün başarı düzeyi kibirli anlamlarındaki doruk sözlerinden oluşan bir söz.
Akdoru : Beyaz anlamındaki ak ile gövdesi kızıl, ayakları ve yelesi kara olan at anlamındaki doru sözlerinden oluşan bir ad.
Akdora : Doruğu bulutlu dağ.
Akdöl : Temiz soydan gelen kimse.
Akdoğu : Ak-doğu.
Akdoğmuş : Namuslu bir biçimde dünyaya gelmiş anlamında kullanılan bir ad.
Akdoğdu : Namuslu bir biçimde dünyaya geldi anlamında kullanılan bir ad.
Akdoğan : Kartalgillerden bir doğan türü.
Akdoğ : “Talihin, şansın iyi olsun” anlamında kullanılan bir ad.
Akdil : İyi, doğru, güzel konuşan kişi.
Akdiken : Hünnapgillerden, kırlarda kendiliğinden yetişen, hekimlikte ve boyacılıkta kullanılan, sert odunlu bir ağaç.
Akdik : Martta ekilen yazlık buğday.
Akdes : En kutsal, en kutlu.
Akdeniz : Kuzeyde Avrupa, doğuda Asya, güneyde Afrika ile kuşatılan deniz.
Akdemir : Dövme demir.
Akdamar : Namuslu, dürüst kimse.
Akdal : Namuslu, dürüst kimse.
Akdağ : Tepeleri karla kaplı dağ.
Akçora : Yiğit, kahraman.
Akçınar : Bir çınar türü.
Akçıl : 1. Beyazımsı. 2. Rengini atmış, ağarmış, soluk, solgun.
Akçığır : Bir yolda dürüst ve namuslu olarak giden kimse.
Akcivan : Dürüst ve namuslu genç delikanlı.
Akçit : bk. Akşit.
Akçer : Dürüst ve namuslu kimse.
Akcebe : Beyaz zırh.
Akçay : Temiz ve berrak akan dere gibi olan kimse.
Akçasu : Berrak su gibi temiz olan.
Akçan : bk. Akcan.
Akcan : Özü temiz, dürüst kimse.
Akçam : Kuzey Amerika’da yetişen bir çam türü.
Akçalı : 1. Akçası olan, varlıklı, zengin.2. Dalları yassı olan bir çeşit çalı.
Akçal : 1. Beyazımsı, beyaza çalan. 2. İhtiyar.
Akçakoca : Saçı sakalı beyazlaşmış ihtiyar.
Akçakıl : Beyaz çakıl.
Akçakaya : Beyaz kaya.
Akçakan : Soylu, temiz, dürüst.
Akçael : Dürüst ve namuslu kimse.
Akçabay : Temiz ve dürüst kimse.
Akça : 1. Ak renkte, beyaz, oldukça beyaz. 2. Temiz, lekesiz. 3. Alaca. 4. Para.
Akburçak : Baklagillerden, burçağa yakın bir bitki cinsi
Akburç : Güvenilir kale gibi olan kimse.
Akburak : Hz. Muhammedin Miraç Gecesindeki temiz biniti.
Akbulut : 1. Bulutlu havalardaki bunaltıcı sıcaklık. 2. Pamuk bulutları.
Akbuğ : Buğu, buhar gibi temiz olan kimse.
Akbudun : Temiz, tanınmış soydan gelen kimse.
Akboy : Temiz soydan gelen kimse
Akbörü : Beyaz kurt.
Akbora : Genellikle arkasından yağmur getiren sert ve şiddetli fırtına gibi olan temiz ve dürüst kimse.
Akboğa : Temiz, dürüst ve yiğit kimse.
Akbilge : Namuslu, dürüst, bilgili, iyi ahlaklı, olgun ve örnek kimse.
Akbil : bk. Akbel.
Akbey : Dürüst, doğru kimse.
Akbet : Namuslu, şerefli, doğru kimse.
Akbel : Suyu dürüst olan kimse.
Akbek : 1. Dürüst, namuslu bey. 2. Dürüst ve namuslu olan saygın, zengin kişi.
Akbayar : Dürüst ve namuslu saygın kimse.
Akbay : Dürüst zengin.
Akbatur : Yürekli, yiğit erkek.
Akbatu : Yiğit erkek.
Akbaşak : Sonbaharda ekilen, kabuğu beyaz, yumuşak, kışa dayanıklı bir çeşit buğday.
Akbaş : 1.Yazın kutup bölgelerinde yaşayan, kışın ılık kıyılara göçen, kısa ve ince gagalı, siyah bacaklı bir tür yabani kuş 2. Karnabahar. 3. Tane tutmamış ekin başağı.4. Bir çeşit beyaz buğday. 5. Ekine tane tutturmayan bir bitki hastalığı.
Akbaran : Yağmur.
Akbal : Ak bal, beyaz bal, oğul balı.
Akaydın : Temiz ve aydınlık.
Akay : Parıltılı ay, ışıklı ay.
Akatay : Temiz, doğru kimse.
Akata : Temiz, dürüst ataların soyundan gelen kişi.
Akasoy : Sevilen, sayılan soydan gelen.
Akasma : Düğün çiçeğigillerden, beyaz çiçek veren, bahçelerde süs çiçeği olarak yetiştirilen sarmaşık özelliği gösteren bir bitki.
Akartürk : Akan, ileriye hareket eden Türk.
Akartuna : Tuna nehri gibi akan.
Akarsu : 1. Yeryüzünde, yer altında belirli bir yatak içinde, eğim boyunca sürekli veya zaman zaman akan su.2. Tek sıra elmastan gerdanlık.
Akarsel : Akan sel.
Akarçay : Akan çay, dere.
Akarca : 1. Küçük akarsu. 2. Kaplıca. 3. Sürekli işleyen çıban. 4. Kemik veremi.
Akanyıldız : Güneş sistemi içinde hareket ederken dünya atmosferinin üst katmanlarına girip sürtünme sonucu ateş külçesi durumuna dönüşen küçük nesne.
Akansu : Bir yerden bir yere doğru akan, giden su.
Akaner : Bir yerden bir yere giden kimse.
Akanay : Bir yerden bir yere doğru giden kimse.
Akan : 1. Bir yerden bir yere doğru akan, giden. 2. Çeşme, pınar.
Akaltan : Dürüst, güvenilir sultan, padişah.
Akalp : Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
Akalın : Dürüst, temiz, namuslu kadın.
Akalan : Dürüstlüğüyle ünlenen kimse.
Akal : 1. Akmak ve almak fillerinin emir biçimlerinin yan yana gelmesiyle oluşmuş bir ad.2. Beyaz anlamındaki ak ile kırmızı anlamındaki al sözlerinden oluşmuş bir ad.
Akağan : Dürüstlüğüyle yükselen, yukarı çıkan kimse.
Akadlı : Doğruluğuyla ve dürüstlüğüyle ünlü kimse.
Akad : Doğruluğuyla, dürüstlüğüyle tanınmış kimse.
Akabey : Saygıdeğer, varlıklı bey.
Akabay : Saygıdeğer varlıklı kişi.
Aka : 1. Büyük kardeş, ağabey. 2. Baba. 3. Saygıdeğer kişi. 4. Kabadayı. 5. Akan dam.
Ajlan : bk. Aclan.
Ahter : 1. Yıldız. 2. Talih, şans, uğur.
Ahsen : Çok güzel, en güzel.
Ahmet : Övülmeye layık, övülmüş.
Ahıska : Gürcistan topraklarında bir kale.
Ahi : 1. Arkadaş, dost. 2. Erkek kardeş. 3. Ahilik ocağından olan kimse. 4. Cömert, eliaçık.
Ahfeş : Gündüzleri zayıf, geceleri iyi görebilen kimse.
Ahen : Demir.
Ağyar : Başkaları, yabancılar, eller.
Ağnak : Coşkulu, sevinçli.
Ağış : Yükseliş, yükselme.
Ağırtaş : Ağırbaşlı, olgun kişi.
Ağın : 1. Yükseliş, yüceliş. 2. İhtiyar, yaşlı. 3. Daha fazla. 4. Aşk, sevda.
Agil : Göz ucuyla bakış.
Ağer : Temiz, doğru kimse.
Ağçelik : Beyaz çelik.
Ağcabey : Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Ağca : 1. Ak renkte, beyaz, oldukça beyaz. 2. Temiz, lekesiz. 3. Alaca. 4. Pamuk ipliğinden dokunmuş çul.
Ağaverdi : Ağa verdi, ağa bağışladı anlamında kullanılan bir ad.
Ağarantan : Ağaran, ağarmaya başlayan tan vakti.
Ağar : 1. Ağır, yavaş. 2. Sadık, doğru sözlü.3. Yükselir, yücelir.
Ağaoğlu : Ağanın oğlu.
Ağaner : Göğe doğru yükselen, değerli erkek.
Ağan : 1. Yerin hava yuvarına girince, sürtünmeden dolayı akkor duruma gelen ve ardından bir ışık çizgisi bırakarak geçen gök cismi, akan yıldız, ağma. 2. Göğe doğru yükselen, yukarı çıkan.3. Akan yıldız, kayan yıldız.
Ağakan : bk. Ağahan
Ağahan : Hükümdar gibi yüce olan kimse.
Agâh : Bilen, bilgili, haberli, uyanık.
Ağacan : Yakın dost.
Ağabay : Zengin kimse.
Ağa : 1. Kırlık kesimde geniş toprakları olan, sözü geçen, varlıklı kimse. 2. Halk arasında sayılan ve sözü geçen erkeklere verilen san. 3. Ağabey, büyük kardeş. 4. Yardım eden, cömert kimse. 5. Okuryazar olmayan yaşlıca kişilerin adlarıyla birlikte kullanılan
Afşin : 1. Zırh 2. Silah.
Afşar : 1. Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. 2. Çabuk iş gören, çevik, atılgan. 3. Uyumlu, yumuşak başlı. 4. Bir şeyin zıddı, aksi.
Afif : Namuslu, iffetli, temiz, dürüst.
Affan : İradesiyle kötü şeylerden kaçınan kimse.
Afer : Çok beyaz, bembeyaz.
Afak : (a:fa:k)
Afacan : Zeki ve yaramaz çocuk.
Adsoy : Ad ve soy sözlerinden oluşmuş bir ad.
Adsız : Ünsüz, tanınmamış, adı duyulmamış kimse.
Adni : Cennete gitmeye hak kazanmış, cennetlik kişi.
Adnan : Bir yere yerleşip ikamet eden, mukim.
Adlığ : Ünlü, tanınmış kişi.
Adlı : Ünlü, tanınmış kişi.
Adli : Adaletli.
Adlan : “Adınla ün kazan, şöhret sahibi ol” anlamında bir ad.
Adıyaman : Güçlü, becerikli, beğenilen kişi.
Adıyahşi : Adı güzel.
Adıvar : Adı var, adı var olan.
Adısönmez : Adı her zaman duracak olan.
Adısanlı : Ünlü, tanınmış kişi.
Adın : 1. Yabancı. 2. Başka, başkaca.
Adıgüzel : Adı güzel olan.
Adıgün : Adı güneş gibi olan.
Adıbelli : 1. Herkesçe bilinen, tanınan kimse. 2. Soyu temiz, tanınmış soydan gelen.
Adilhan : Adaletli hükümdar.
Adil : 1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
Aday : 1. Bir görev, bir iş için kendini ileri süren veya başkaları tarafından ileri sürülen kimse.2. Bir iş için yetiştirilmekte, eğitilmekte olan kimse, namzet.
Adasal : Ada ile ilgili, adaya özgü, adalı.
Adaş : Adları aynı olanlardan her biri.
Adarkan : Adak yapar anlamındaki adar ile kan sözlerinden oluşan ad.
Adar : 1. Erginlik, olgunluk. 2. Süre, zaman. 3. Arkadaş, taraftar, omuzdaş, yandaş. 4. Mart ayı.
Adanır : Ad alan, ünlenen kimse, şanlı, şöhretli.
Adanan : Önemli ve değerli olan bir kişi, olay vb.nin anısına yapılan.
Adamış : Adak yapmış olan kimse.
Adam : 1. İnsan. 2. Erkek kişi. 3. İyi yetişmiş, değerli kimse. 4. İyi huylu, güvenilir kimse. 5. Birinin yanında ve işinde bulunan kimse. 6. Birinin sözünü dinleyen, nazını çeken kimse, kayırıcı. 7. Bir alanda derin bilgisi olan veya bir alanı benimseyen. 8. Bi
Adalettin : Dinin adaleti.
Adalan : Ün kazanan, ünlü, tanınmış.
Adal : “Adın yayılsın, ün kazan” anlamında bir ad.
Adak : Bir dileğin, bir isteğin yerine gelmesi amacıyla kutsal sayılan bir güce adanmış nesne.
Adahan : Ada ve han sözlerinden oluşan bir ad.
Acunseven : Dünyayı seven.
Acunman : Çok ünlü, tanınmış kimse.
Acuner : Çok ünlü, tanınmış kimse.
Acunalp : Dünyaca tanınmış yiğit.
Acunalan : 1. Dünya genişliğinde,dünyayı kapsayan. 2. Dünyayı eline geçiren.
Acunal : Dünyayı fethet dünyaya yayıl anlamında kullanılan bir ad.
Acun : 1. Dünya. 2. Varlık.
Aclan : Hızlı, çabuk, telaşlı kimse.
Açıl : Büyü, serpil, geliş” anlamında bir söz.
Açıkgün : Açık ve gün sözlerinden oluşan bir söz.
Açıker : Dürüst, doğru insan.
Açıkel : Cömert insan.
Açıkalın : Doğruluktan ve dürüstlükten ayrılmayan kimse.
Acıdaş : Acıya ortak olan, dost.
Açine : Önder, lider, yol gösteren, erkek kurt.
Acatay : Aca ve tay sözlerinden oluşan bir ad.
Acartürk : Güçlü, korkusuz, yiğit Türk.
Acarsoy : Yiğit, güçlü bir soydan gelen kimse.
Acaröz : Özünde yiğitlik, cesaret, doğruluk, beceriklilik nitelikleri taşıyan kimse.
Acarman : Çevik, becerikli, girişken insan.
Acarkan : Gözü pek, atılgan, cesur, nitelikli kimse.
Acarer : Güçlü, becerikli, gözü pek kimse.
Acarbey : Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Acaralp : Yiğit, becerikli, cesur kişi.
Acar : 1. Kuvvetli, güçlü, dinç. 2. Çevik, atılgan, kabına sığmaz. 3. Gözü pek, yiğit, cesur, kabadayı, yılmaz, 4. Hoş, sevimli yüzlü (kimse). 5. Yeni. 6. Taze. 7. Şişman, etli, semiz. 8. Çalışkan, becerikli. 9. Açıkgöz, zeki. 10. Çapkın. 11. Bir çeşit zehirli o
Acahan : Aca ve han sözlerinden oluşan bir ad.
Acabey : Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Acabay : Aca ve bay sözlerinden oluşan bir ad.
Aca : 1. Amca. 2. Abla. 3. Anneanne, nine. 4. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 5. Büyük. 6. Derelerin içinde yetişen, basit yapraklı, kırmızı çiçekli, güzel kokulu bir çalı.
Abuzettin : İzzettinin babası.
Abuzer : Altın suyu.
Abuşka : 1. Kadının kocası, eş. 2. Yaşlı, sözü dinlenen kimse.
Abraş : 1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri.
Ablak : 1. Yüzü güzel, parlak, yakışıklı. 2. Sevimli. 3. Yayvan ve toplu yüz. 4. Çok beyaz. 5. Siyahlı beyazlı. 6. Geniş, enli. 7. Ceviz ağacının mobilya yapmaya yarar iç kısmı. 8. Ağaçların dayanıklı kısmı. 9. Yaban armudu, ahlat. 10. İyice olgunlaşmamış üzüm.
Abır : 1. Namus, şeref, haysiyet. 2. Utanma, hicap, hayâ.
Abit : İbadet eden, tapan kul.
Abir : Güzel koku, misk.
Abil : Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan kimse.
Abidin : İbadet eden, tapan kullar.
Abid : bk. abit
Abdüzzeki : Anlayışlı, zeki olan Tanrının kulu.
Abdüssettar : Günahları örten, gizleyen Tanrının kulu.
Abdüssemi : Her şeyi işiten, duyan Tanrının kulu.
Abdüsselâm : Barışçı olan Tanrının kulu.
Abdüssami : Her şeyi duyan, yüce Tanrının kulu.
Abdüssamet : Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrının kulu.
Abdürrezzak : Tüm yaratıklara rızkını veren Tanrının kulu.
Abdürreşit : Doğru yolu gösteren Tanrının kulu.
Abdürrauf : Çok merhamet eden, esirgeyen Tanrının kulu.
Abdurrahman : Rahmet sahibi olan Tanrının kulu.
Abdürrahman : bk. Abdurrahman
Abdürrahim : Merhametli, esirgeyen, koruyan Tanrının kulu.
Abdülvahit : Tek ve eşsiz olan Tanrının kulu.
Abdülvahap : İhsanı bol olan Tanrının kulu.
Abdülnasır : Yardımcı olan, yardım eden Tanrının kulu
Abdülmetin : Sonsuz sağlamlığa, dayanıklılığa, güce sahip olan Tanrının kulu
Abdülmennan : Lütuf ve ihsan sahibi olan Tanrınını kulu
Abdülmelik : Evrene hükümdar olan Tanrının kulu
Abdülmecit : Şan ve şeref sahibi, ulu olan Tanrının kulu.
Abdüllâtif : Bağışta bulunan Tanrının kulu
Abdullah : Tanrı’nın kulu.
Abdülkerim : Kerem sahibi, cömert, ulu olan Tanrının kulu.
Abdülkahhar : Kahredici, yok edici gücü olan Tanrının kulu.
Abdülkadir : Kudretli ve güçlü olan Tanrının kulu.
Abdülhamit : Herkesçe övülen Tanrının kulu.
Abdülhalim : İyi ve yumuşak huylu Tanrının kulu.
Abdülhalik : Yaratan, yoktan var eden Tanrının kulu.
Abdülhakim : Her şeyi bilen Tanrının kulu.
Abdülhak : Tanrının kulu.
Abdülhadi : Doğru yolu gösteren Tanrının kulu.
Abdülgani : Varlıklı, cömert olan Tanrının kulu.
Abdülgafur : Suç bağışlayan, merhamet eden Tanrının kulu.
Abdülgaffur : bk. Abdülgafur
Abdülgaffar : Kullarının günahlarını bağışlayan Tanrının kulu.
Abdülfettah : Gizli şeyleri açığa çıkaran Tanrının kulu.
Abdülferit : Tek, eşsiz olan Tanrının kulu.
Abdülezel : Ezelden beri var olan Tanrının kulu.
Abdülcevat : Cömert olan Tanrının kulu.
Abdülcemal : Güzellikleri kendinde toplayan Tanrının kulu.
Abdülcelil : En yüce olan Tanrının kulu
Abdülcebbar : Zorlayıcı güce sahip olan Tanrının kulu.
Abdülcabbar : bk. Abdülcebbar
Abdülbasit : Rızkı yayıp bollaştıran Tanrının kulu.
Abdülbasir : Her şeyi görüp anlayan Tanrının kulu.
Abdülbari : Yaratan, yaratıcı olan Tanrının kulu.
Abdülbaki : Her zaman var olan Tanrının kulu
Abdülaziz : En yüce, en değerli olan Allahın kulu.
Abdülazim : Büyük, ulu olan Tanrının kulu
Abdülâlim : En iyi bilen Tanrının kulu.
Abdi : Kullukla, kölelikle ilgili.
Abdal : 1. Gezgin derviş.2. Dilenci kılıklı, üstü başı perişan kimse.
Abbas : 1. Aslan. 2. Sert, çatık kaşlı kimse.
Abayhan : Abay+han.
Abay : 1. Beceri. 2. Seziş, anlayış. 3. Büyük erkek kardeş.