Ö ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

Öcal: Sana yapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al

Öztaş: Özü taş, taş gibi sağlam kimse

Önsel: Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnızca akıl yordamıyla

Özerol: Özce yiğit ol

Önsoy: Önde gelen soy

Özenç: Bir şeyi elden geldiğince iyi yapmaya çalışma işi, özenme işi, özen

Özdurul: İçsel varlıkça durulaş, özünü durulaştır, duru özlü ol

Özdinç: Dinç kimse, özü dinç

Önay: Ayın ilk günlerindeki durumu, hilal

Özbey: Özü bey

Özdem: ‘İçsel varlığım olan’ özü demir olan, demir özlü

Önem: Bir şeyin nitelik ya da nicelik yönünden değeri olma durumu, değer

Öztimur: Özü demir olan, öz demir

Özdemir: Demir gibi kimse, özü demir olan, demir özlü

Özgüleç: Güler yüzlü kimse, özü güleç

Özbilgin: Bilgin kimse, özce bilgil kimse

Özkan: Soylu kan

Öz: Bir kimsenin benliği, içsel varlığı; bir şeyin temel öğesi (mecaz olarak) ana nokta, can alıcı nokta, ana öğe, bir şeyin en güçlü kısmı, özü, içine arılığını bozacak hiçbir şey karışmamış olan

Öztek: Eşi benzeri olmayan kimse, özü tek olan

Öztan: Gerçek şafak

Özdoğru: Doğru kimse, özü doğru

Özbilir: Her şeyin özünü bilir

Özinal: Özü inanç verici

Özozan: Özü olan kimse, şair kimse

Örsel: Örs gibi sağlam el

Özbilen: Her şeyin özünü bilen, az ama öz bilen

Öner: Başta gelen, yön, sıra

Öztin: Gerçek ruh, öz ruh

Özer: Özü yiğit, özce erkek, yiğit

Özbilge: Özce bilge kişi, özü bilge

Özek: Ağacın, bitkinin içi, özü, çalışkan, güç, soluk, nefes, okla boyunduruğu birbirine bağlayan demir; bir şeyin ortası, göbeği

Ökmener: Akıllı, yiğit, zeki yiğit

Ödül: Bir başarı ya da iyilik karşılığında verilen armağan

Özçevik: Hemen durum alabilen kimse, çevik kimse

Özkut: Uğurlu kimse, özü kutlu

Özgüneş: Güneş gibi kimse, özü güneş

Özgü: Belli bir şeyde ya da kimsede bulunan, başkasında olmayan

Öksel: Akılla ilgili, zeka ile ilgili, ussal, akılsal

Özpeker: Özü sağlam yiğit

Özmut: Özü mut getiren, mutluluk veren

Öke: Olağanüstü yetenekleri olan kimse, dahi

Öğün: Kendi kendini öv, kendi kendini yücelt, övün

Özercan: Özce erkek olan sevgili kimse, yiğit ve sevgil kimse

Övünç: Bir niteliği nedeniyle övünme işi, sevinme, sevinç, kıvanç

Özgüner: Hiç kimseye benzemeyen yiğit

Özkaya: Özü kaya, özü sağlam

Özdoğan: Özce şahin gibi olan kimse

Özalp: Özü yiğit, öz yiğit

Özçelik: Özü çelik olan kimse, sağlam özlü

Özakay: Özü ak ay, özü beyaz ay

Özarı: Özü temiz özü arı

Özkul: Özü tanrı’ya kul olan

Özlü: Özü olan, öz bölümü çokça olan; özleşmiş olan; içten gerçek

Özgül: Pözü gül kimse; özellikle bir türle ilgili olan, o türe özgü olan

Öngören: Önceden gören, önceden kestiren

Özdoğa: Özce doğaya benzeyen kimse

Öncel: Birine göre kendinden, önce gelen, selef; yol açan, yol gösteren

Özinan: Özü inandırıcı

Özduru: İçsel varlığı duru kimse, temiz kimse, özü duru

Özgüven: İnsanın kendine inanma duygusu, insanın kendi özüne duyduğu güven

Öktemer: Yürekli yiğit, güçlü yiğit, görkemli yiğit, ünlü yiğit

Özker: Sağlam, sağlıklı, er; temiz yürekli yiğit, özger; iyilikçi; yardımsever

Özsoy: Özü temiz, soylu kimse

Özcan: Bir kimsenin kendi öz canı olan

Özveren: Kendi özünden, kendinden veren kimse, kendi yararından vazgeçen, özverili

Ögeday: Çok akıllı

Özçetin: Özü çetin olan kimse, çetin kimse

Öker: Akıllı

Önol: Önderlik et

Özgeer: Yaratılışça başka olan yiğit

Özgener: Özgür yiğit

Öngör: Önceden gör, ilerde olacakları sez

Özpolat: Özü çelik gibi yiğit

Özbir: Özü sözü bir, doğru özlü

Özbek: Yürekli, doğru, namuslu; orta asya’da yaşayan bir türk boyu, bu boydan kimse

Özsel: Özü sel gibi olan, kimse; içle ilgili, içsel

Özbay: Özü zengin

Öngün: Önemli bir günün ya da bir bayramın öncesindeki gün, arife

Özol: Bir şeyin en güçlü bölümü ol, özü ol

Öymen: Evcimen, evine bağlı

Öncü: Önder, yol gösteren, önde giden, bir işte yol açan

Örsan: Örs gibi sağlam adı olan

Özönder: Gerçek önder olan kimse

Ökmen: Akıllı, zeki

Özdal: Dal gibi kimse, özü değerli

Özdeğer: Değerli kimse, özü değerli

Önal: Üstün gel, önde ol

Özerk: Kendi kendini yöneten

Özerdem: Özce erdemli kimse, özce iyilikçi, alçak gönüllü kimse

Özak: Özü ak, özü beyaz, ak öz, beyaz öz

Özerhan: Ünlü uç beyi, ünlü akıncı yiğit Evrenos Gazi’nin dedesi

Özgen: Yapıp ettiklerinden hiç kimseye karşı sorumlu olmayan, özgür

Özay: Özü ay gibi

Öztuna: Gerçek tuna ırmağı

Özüpek: Sağlam kimse

Ömer: Yaşayış, hayat, ikinci halife

Öztiner: Gerçek ruh olan yiğit

Ökkeş: Erkek örümcek, bir dağın adı

Özütok: Her şeye doymuş kimse

Özmuştu: Özü muştu olan, özü müjde olan kimse

Özgür: Başkasının kölesi olmayan, eyleminde kimseye hesap vermeyen, hür

Özkutay: Uğurlu ay gibi kimse, özü uğurlu ve ay gibi güzel kimse

Özden: İçtenlikli kimse, içten davranışlı, içten, soyca temiz; özsu

Özerkin: Özgür kimse, özerk kimse

Öktem: Yürekli, yiğit, güçlü, görkemli; ünlü

Ökten: Güçlü, yiğit

Öztürk: Soyu türk olan

Özgebay: Yaratılışça başka ve zengin kimse

Önder: Bir topluluğa başkanlık eden, önde giden, yol gösteren

Özdilek: İçten dilenen şey, içsel dilek

Öztok: Her şeye doymuş kimse, özü tok

Özüdoğru: Doğru kimse, doğru özlü

Özgürel: Özgürce iş gören el

Özel: Yalnız bir tek şeye, bir ereğe ya da kimseye ayrılmış olan; her vakit görülenden ayrı, alışılmıştan, olağandan ayrı

Öztekin: Biricik kimse, benzeri olmayan kimse; öz şehzade, tam bir şehzade

Özmen: Özü iyi, sağlam olan

Önumut: Önde gelen umut, ilk umut

Özlüer: Özü olan yiğit, özlü yiğit

Özlek: Toprağın özlü, verimli yeri; zaman; doğaüstü güç

Özgün: Hiç kimseye benzemeyen

Özertan: Özce şafak vakti gibi olan

Özberk: Özü sert, özü sağlam

Özertem: Özce erdemli kimse, iyilikçi, alçak gönüllü, erdemli kimse

Övgün: Övülen kimse

Özkutlu: Özü uğurlu, kutlu kimse

Övül: Başkasınca beğenil ve iyiliklerin söylensin

Özgünay: Hiç kimseye benzemeyen ve ay gibi kimse

Ögünç: Övünülecek şey

Özge: Başka, ayrı, başka yaradılışta olan, cana yakın, sıcak kanlı

Özgüç: Özü güçlü

Övüş: Birinin iyiliklerini söyleyerek beğenildiğini belirtme, övme biçimi, övme yolu

Özok: Özü ok gibi doğru kimse, doğru özlü kimse

Özgenç: Genç kimse, özce genç

Öğüt: Birine, yapması ya da yapmaması gereken şeyler üzerine söylenen söz

Özdoğal: Özce doğaya uygun, doğal kimse

Övün: Kendi kendini öv, kendini yücelt

Özal: Özü kırmızı, özü al renkte, gerçek al,

Özler: Göreceği gelir, hasret çeker

Özger: Özge er, başka er, özge yiğit

Özüak: Temiz özlü kimse

Öncüer: Önde giden yiğit, öncülük eden yiğit

Övgü: Övmek için söylenen güzel söz, övme

Önalan: Önce davranan, önde giden, başa geçen

Özdener: İçtenlikli davranan, kimse; soyca temiz yiğit

Özerdal: Özce yiğit ve dal gibi kimse

Öztunç: Tunç gibi sağlam kimse, özü tunç

Ömür: Yaşayış, hayat

Özgenalp: Özgür yiğit

Özlen: Kendini özlet, özlenilecek biri ol; kaynak; küçük dere; ağaç kökü

Özoğuz: Tam oğuz olan

Özilter: Özü yurdu savunan

Özün: Hakkıyla kazanılmış ün

Önel: Bir şeyin tamamlanması için verilen süre, vade

Örsal: Örsü al

Özgürcan: Özgür kimse, başkasının kölesi olmayan can, hür can